باران که می اید تومیایی باران گل باران نیلوفر
باران مهرو ماه و ایینه باران شعروشبنم و شبدر
باران که می اید تو در راهی از دشت شب تا باغ بیداری
از عطر عشق و اشتی لبریز با ابرو اب و اسمان جاری
غم می گریزد غصه می سوزد شب می گدازد سایه می میرد
تا عطر اهنگ تو می رقصد تا شعر باران تو می میرد
ازلحظه های تشنه ی دیدار تا روزهای با تو بارانی
غم می کُشد مارا تو می بینی دل می کِشد مارا تو می دانی
|